Mieszkanie nr 8

Co jak co, ale burza nie będzie trwać wiecznie. Wręcz przeciwnie - miała to do siebie, że bardzo szybko przemijała. Trzeba było się w końcu zebrać, żeby w ogóle móc wyjść do tego sklepu. A Ichigo nie chciał iść z kimś, kto wygląda jakby go przygarnął z ulicy.
- Un, no dobra, trzeba cię jakoś ubrać po ludzku. - szybko przeleciał go wzrokiem. - Raczej nie mam nic, co by pasowało na ciebie idealnie, ale coś tam przymierzysz i wybierzesz. - dodał podnosząc się z łóżka.
Nie wiedział zbytnio, czy sam powinien pójść do swojego pokoju i przynieść mu coś, co wcześniej wybierze czy raczej poczekać na niego i pójść tam razem. Z jednej strony nie chciał, by musiał wstawać, bo leżąc tak wyglądał dość uroczo, niewinnie i inne takie. Nie miał pojęcia, skąd mu się to tak nagle wzięło. Zupełnie jak wtedy w kuchni, teraz też miał ochotę na odrobinę czułości - nieważne, czy miał to być pocałunek, czy po prostu tylko miałby się do niego przytulić, od dawna nie miał okazji być z nikim blisko, więc najwyraźniej tego potrzebował.
Z drugiej strony jednak powinien pokazać mu, że nadal pomimo wszystko on jest tu panem i ma spełniać każdą jego najmniejszą zachciankę. Choć nie wiedział do końca, czy można to było nazwać zachcianką. Sam już się w tym wszystkim gubił i miał dosyć tego całego bycia panem, nie był stworzony do takich rzeczy.

Spojrzał na niego ostatni raz i powoli zaczynał przysypiać. Dla niego może i to nawet lepiej, przynajmniej będzie mógł sam wstać, iść do tego sklepu i mieć spokój.
Coraz bardziej mu się to wszystko podobało, jeśli byłoby tak dalej to może nawet zacząłby mu dziękować, w końcu nie u każdego miał taką ''swobodę'', i nie z każdym mógł porozmawiać, pozwierzać się, spróbować jakoś zrozumieć albo w ogóle myśleć o wyjściu gdziekolwiek. Zastanawiał się czy kiedykolwiek będzie mógł zapomnieć o przeszłości i być normalnym człowiekiem z normalnym życiem, chociaż jakoś szybko to nie nadchodziło.
Na szczęście po kilku minutach udało mu się całkowicie zasnąć, chciał aby burza w końcu przeszła, nie mógł się doczekać tego wyjścia.

Zbliżył się do niego nieznacznie, ale jednak na tyle wystarczająco, by usłyszeć jego oddech. Był znacznie spokojniejszy, niż wtedy, gdy siedział obok niego, co oznaczało, że chyba faktycznie zasnął.
Nie pozostało mu nic innego, jak wrócić do salonu i dopić swoją kawę, która już pewnie zdążyła wystygnąć. Jeszcze raz rzucił okiem na niewolnika, po czym bezszelestnie przemknął do salonu, by tam rozsiąść się na kanapie. Przez cały czas wyglądał przez okno, sącząc przy tym zimny napój. Zaczął mieć jakieś dziwne myśli, chyba przypominały mu się stare czasy, niekoniecznie dobre. Z całej siły cisnął kubkiem o podłogę i skulił się wciąż leżąc.

Śniły mu się różne rzeczy, głównie te przypominające to, co działo się jeszcze kilka dni temu. Od kilku miesięcy nie miał żadnych znów, zazwyczaj nie spał lub był wyrywany nagle ze snu z woli własnego właściciela.
Przez chwilę wydawało mu się że ostatni dzień czy dwa były tylko snem i dalej siedzi zamknięty gdzieś pod ziemią, bez żadnej szansy. Ponadto znów zaczęło doskwierać mu zimno, silniejsze niż wcześniej co było po nim nawet widać.
Nienawidził wszystkich tych obrazów ukazujących mu się w głowie, tego wszystkiego związanego z nim samym. Nie dziwił się że nie znosił samego siebie, a co dopiero innych. Jedynymi osobami które znał byli tylko jego właściciele i ich niewolnicy, których kary widział na własne oczy. Dla niego całe jego życie było tylko niekończącym się horrorem który z każdym dniem był coraz gorszy.
Powoli jego ciało przez sam ten sen zaczęło panikować, po kilkunastu minutach zaczął krzyczeć i mimo to nie mógł się zbudzić...

To nie tak, że ignorował krzyki, które słyszał tak dokładnie, że przez chwilę miał wrażenie, że to on sam krzyczał. Nawet, jeśli chciałby pójść sprawdzić, co się dzieje to nie byłby w stanie. Pozostawał w bezruchu przez dłuższą chwilę, poza tym, że trząsł się przeokropnie. Od dawna próbował pozostawić swoją przeszłość za sobą i teraz, kiedy myślał, że w końcu mu się udało, ona wróciła do niego tak nagle, bez zapowiedzi. Wszystkie wspomnienia, przeżycia. Pomimo, że były to odległe czasy, wciąż dawały o sobie przypomnieć.
Zamknął oczy. Ciemność. Chłód. Zimny dreszcz przeszył jego ciało, niech już jego niewolnik się obudzi i powie, że chce wyjść do sklepu.

Zbudził się nagle przez chwilę czując jakby umierał. Kilka, może więcej niż kilka, minut musiał poświęcić na uspokojenie się i zrozumienie że to wszystko tylko mu się śniło.
Czując że zaraz zamarznie wstał i zaczął spokojnie chodzić po pokoju i nadal się uspakajać. Nie mógł wytrzymać nacisku wspomnień i innych bzdur zaśmiecających teraz jego umysł. Kiedy już skończył podszedł do okna i otworzył je chcąc nieco się rozejrzeć. Burza na szczęście przeszła, chociaż domyślił się że nie spał zbyt długo. Ale czuł się lepiej, w końcu w nocy i tak się wyśpi, jeśli zaśnie.
Chciał jak najszybciej iść do swojego właściciela jednak nie do końca wiedział gdzie jest, więc postanowił że poczeka siedząc sobie na parapecie, i ciągle trzęsąc się przez zimno które czuł zbyt mocno...

Przez dłuższy czas nie mógł się jeszcze pozbierać. Wszystko zaczynało go boleć, miał wrażenie, że czuje każdą swoją kość dokładniej niż zawsze. Wydawać się nawet mogło, że słyszał szum krwi w jego żyłach i tętnicach, każde nienaturalnie szybkie bicie serca. Nie podobało mu się to ani trochę. Starał się skupić na czymś mniej istotnym, jak teksty najróżniejszych piosenek czy jaka jest aktualna faza księżyca. Byleby tylko nie skupiać się na bólu, poczekać aż przeminie.
Zauważył, że burza zdążyła już przeminąć. Za małą chwilę pójdzie sprawdzić, czy jego niewolnik już się obudził i wybiorą się na zakupy. Chciał się jakoś oderwać od tego wszystkiego, siedzenie w zamknięciu zdecydowanie mu nie służyło.

Przez chwilę myślał o tym aby uciec, otworzyć okno i pobiec prosto przed siebie jak to miał w zwyczaju. Miał idealną okazję, jednak jej nie wykorzystał. Pomyślał że ogłupiał kiedy chciał zostać, zostać z kimś kto może go od razu zabić, zjeść i mieć spokój, ale nie mógł tego zrobić, po prostu nie mógł.
Nie chcąc kusić się oknem usiadł gdzieś pod ścianą i czekał starając się o niczym nie myśleć. A zwłaszcza o totalnie głupich rzeczach albo przypominaniu sobie o tym co i kiedy kto mu zrobił. Pamiętał to wszystko lepiej niż to co robił wczoraj czy przedwczoraj, jakby miał to zapisane już na całe życie. Mimo to i tak były momenty które zapomniał, lub też takie które pamiętał lepiej niż całą resztę. Większość pamiątek została mu nawet dzisiaj w postaci blizn, wielu blizn, na które w przeciwieństwie do własnego właściciela nie chciał patrzeć.
Miał nadzieję że chociaż w kilku procentach rozumie co przeżył i jak się czuje ciągle się czegoś obawiając...

Jego stan zaczął się poprawiać. Wciąż nie było idealnie, jednak nie było co narzekać. Lepiej czuć się byle jak, niż w ogóle się nie czuć. Wystarczało mu, że jego niewolnik zachowywał się jakby był rozchwiany emocjonalnie, on sam nie musiał popadać ze skrajności w skrajność. Podniósł się do siadu, po czym przeciągnął leniwie, słysząc jak wszystkie jego kręgi i stawy strzykają w efekcie przesadnie skrajnych ruchów.
Niepewnym krokiem powędrował do pokoju niewolnika, domyślał się, że ten sam nie odważy się go opuścić, nawet jeśli już dawno wstał.
- Idziemy? - zapytał z uśmiechem.
Po raz pierwszy od bardzo dawna miał okazję uśmiechnąć się szczerze i to z innego powodu, niż dobrze zbudowana ofiara, czy coś w tym stylu. Można byłoby powiedzieć, że zaczął ekscytować się tym wyjściem niewiele mniej niż niewolnik pomimo, że on mógł sobie na takie pozwolić w każdej chwili.

-Dobrze...- mruknął i niepewnie do niego podszedł, ponownie ukradkiem się przyglądając. Nie mógł zapamiętać jak wyglądał, większość osób które znał wyglądały... inaczej, albo bardziej ludzko. Pomimo że był świadom że nie jest człowiekiem to zaczynał się przyzwyczajać, albo nawet czerpać przyjemność z jego obecności.
Rzadko zdarzało się że lubił, nawet więcej, właściciela jednak teraz przynajmniej miał powód. Jeśli dałby mu chociaż w pewnym sensie wolność to prawdopodobnie zostałby tu już na zawsze. Chciał tu zostać nawet jeśli teraz nagle by się zmienił, chociaż już zaczął brać go za kogoś dobrego. Nie wytrzymałby takiego zaskoczenia.
Znów w głowie miał miliony rzeczy o które chciałby się go zapytać, od zwykłych sprawach o których można rozmawiać po te o których nikt normalny nie powiedziałby nikomu. Sam nie wiedział że może być taki ciekawy o kogoś czyjego imienia nawet nie zna... Co to za różnica, i tak by imienia właściciela nie używał, przyzwyczaił się do tego że nie może...

Wyszedł na korytarz kierując swoje kroki w stronę wyjścia. Kątem oka spojrzał na niego, by upewnić się czy idzie za nim. Póki co nie było żadnych oporów z jego strony i miał nadzieję, że już tak zostanie. No, ale jak to mówią - nadzieja matką głupich. Wolał nie ufać mu aż do tego stopnia, dlatego od razu po opuszczeniu mieszkania chwycił go pewnie za rękę.
Wyglądało to dość... Dziwnie, ale Ichigo starał się nie przywiązywać do tego uwagi.
- To tak dla pewności, że mi nie uciekniesz. - "wytłumaczył" się niewolnikowi.

Nie dziwił się że jednak wolał go pilnować, sam nie wiedział czy wytrzymałby bez tego po wyjściu na zewnątrz.
-A ten.. Mógłbyś ponieść mnie jeszcze przez chwilę? Chociaż moment...- spojrzał na niego łagodnie się uśmiechając. Nie wiedział dlaczego akurat tego chciał, ale bardzo mu na tym teraz zależało. Oprócz samej przyjemności z miłego kontaktu chciał też nieco sprawdzić o co mógłby prosić, i czy naprawdę jest pewien że nie do końca chce traktować go jako niewolnika, jeśli dobrze go wcześniej zrozumiał.
Tęsknił za takimi rzeczami, nie pamiętał czy kiedykolwiek mógł liczyć na coś takiego ze strony ''bliskich'', licząc też rodzinę. A w końcu chyba każdy lubi takie rzeczy.

Bez słowa chwycił jego drobne ciało trochę pewniej, po czym uniósł je do góry. Sam do końca nie wiedział dlaczego zgodził się na coś takiego, jednak jeśli to sprawi, że zacznie się częściej uśmiechać to czemu nie. W końcu i tak nie wymagało to od niego za wiele wysiłku, był lekki a przy tym nadnaturalna siła, jaką został obdarowany sprawiała, że miał wrażenie jakby nie niósł nic innego, jak zwykłe piórko. Poza tym burza sprawiła, że temperatura na dworze znacznie spadła, więc może w ten sposób będzie im chociaż trochę cieplej.
- Może teraz powiesz mi jak masz na imię? - niepewnie uśmiechnął się do niego. Objął go jeszcze bardziej, bo właściwie tak jest przyjemniej.

-Skoro chcesz się dowiedzieć to powinieneś sam najpierw się przedstawić...- ucieszył się że się zgodził, na początku w to wątpił więc jednak zmieniło się dużo rzeczy. Nie sądził nigdy że kiedykolwiek będzie z kimkolwiek tak blisko, i to z własnej woli. Pamiętał że wielu z jego poprzednich właścicieli zmuszało go do różnych niezbyt miłych rzeczy które musiał z nimi robić, ale nie był to dobry czas na przypominanie sobie tego wszystkiego.
-Maste, ale możesz mówić do mnie jak zachcesz...- wtulił się w niego i zamknął oczy. Nie chciał aby to się kończyło, mógłby tak ciągle, jednak domyślał się że nie są tak daleko.
Każdy normalny człowiek, zwłaszcza młody, chce chociaż minimalnej czułości, której niewolnik nigdy nie dostanie, teraz chciał być wyjątkiem.

Poszło tak łatwo, aż dziwnie. Wcześniej zwykle odmawiał, co powoli zaczęło pozbawiać go nadziei na poznanie jego imienia, ale podobno do trzech razy sztuka.
- Ichigo. - wyszeptał mu do ucha po chwili.
Możliwe, że faktycznie powinien przedstawić się pierwszy, chociaż... Gdyby głębiej się nad tym zastanowić to osoba niższej rangi powinna wykazać się szacunkiem wobec niego i zdradzić jak się nazywa na samym początku rozmowy. Wzruszył ramionami. Teraz nie było to najważniejsze.
Nagle zerwał się chłodny wiatr i nie dość, że potargał jemu włosy tak, że prawie nic nie widział to jeszcze momentalnie zrobiło mu się zimno i zmuszony był przyspieszyć kroku.

Ucieszył się że obeszło się bez zbędnej rozmowy. Chciał jak najbardziej skupić się na czerpaniu całej tej ''przyjemności'' z samej bliskości. Nadal nie mógł zrozumieć dlaczego jest to dla niego takie ważne i jednocześnie miłe. Dawno, nigdy by nie pomyślał że zniży się do poziomu innych niewolników i sam będzie starał się być jak najbliżej swego pana, jednak teraz nie zależało mu tylko na dostawaniu czegoś lub braku kar jak to reszta miała w zwyczaju. Nadal nie zapominał swoich durnych pomysłów które coraz bardziej mu się rozwijały i coraz bardziej namawiały go do powiedzenia słów których nie chciałby powiedzieć. Bał się odrzucenia i innych takich, poza tym dla niego takie rzeczy były po prostu chore, już wolałby tortury niż myślenie o czymś, czego nigdy nie zna, nie doznał i nie dozna. Pasowało mu tak.
Mimo to nadal chciał aby wędrówka do sklepu była jak najdłuższa.
[z/t]

Przez całą drogę przysypiał mocno w niego wtulony. Te momenty były dla niego chyba najlepsze w całym życiu, kiedy nie musiał nic robić ani nic mówić, tylko trzymać się i cieszyć. Teraz mógłby tak ciągle, tylko siedzieć i go przytulać. Nieco nie rozumiał dlaczego zachowuje się tak dziwnie, zawsze był zły, oschły, a tu nagle taki niewinny który chciałby tylko być blisko bez względu na to, że czasem wydawało mu się że właściciel chciałby już czegoś innego.
Na razie był zbyt zmęczony aby już o tym myśleć, marzył tylko o tym aby się położyć i jak najszybciej zasnąć aby resztę dnia móc z nim przesiedzieć, ewentualnie o czymś porozmawiać. Nie wiedział że kiedykolwiek ktoś będzie się tak nim zajmować, powoli zaczynał podejrzewać że nie robi tego tylko dlatego że jego niewolnik tego potrzebuje i już. Był ciekawy czy sam tego wszystkiego chce...

Niezgrabnie zamknął drzwi od mieszkania, do którego właśnie zdążyli wejść. Mógł oczywiście najpierw postawić niewolnika na ziemię, a dopiero potem wejść do środka jakoś bardziej sprawnie. Wolał jednak potrzymać go tak jeszcze trochę, chociaż o kilka sekund dłużej. Bardzo lubił tego typu zbliżenia z nim, stawał się jakiś spokojniejszy czy coś. Sam nie wiedział dlaczego ktokolwiek ma na niego aż tak silny wpływ, ale wolał zatrzymać to dla siebie, by tamten nie wykorzystywał tego zbyt często.
- Co teraz? - stanął na środku korytarza. Nie miał zbyt wiele pomysłów czym mógłby się teraz zająć, wciąż nie zdążył przyzwyczaić się do tego, że tu mieszka.

-Spać..- mruknął cicho nie mogąc się już nawet zbytnio ruszyć. Wcześniej nie pomyślał o tym aby się wyspać bo będą tyle chodzić i się zmęczy, gdyby to zrobił na pewno było by trochę inaczej. Chociaż tak jak teraz było mu pasowało.
Mógłby nawet zasnąć w jego ramionach jednak wolał go najpierw uprzedzić, jednak wątpił że by tak chciał. Domyślał się że i tak nie pośpi długo, albo coś go obudzi, albo sam nie będzie mógł dalej spać, jak zawsze. Nigdy nie pozwalali mu spać dłużej niż pięć, może sześć godzin przez co teraz miał przez to same problemy.
Przez chwilę ciekawy był co właściciel kupił w tamtym sklepie jednak nie miał sił aby się zapytać, poza tym co go to miało obchodzić, sam chciał tam iść i tyle powinno na teraz wystarczyć...

No tak, przeszli dość spory kawałek, w dodatku tamten niewiele jadł i pewnie już zaczynało brakować mu sił na cokolwiek.
- To chodź. - podał mu rękę i zaprowadził go do pokoju. Nie miał nic innego do robienia w tej chwili, więc postanowił, że posiedzi z nim tam, dopóki nie zaśnie. No chyba, że nie będzie chciał to wtedy grzecznie wstanie i sobie pójdzie ponudzić się na śmierć u siebie w pokoju lub w salonie. Za dużego wyboru to on nie miał, ale cóż, lepszy taki niż żaden.

Od razu położył się i starał zasnąć, co nie było teraz dla niego trudne. Nie wiedział czym się zmęczył, w obie strony on go niósł a po sklepach nie chodzili na tyle długo aby był aż tak wymęczony. Wydawało się to dla niego dziwne bo i tak zawsze mało spał, a teraz potrzebował tego o wiele więcej niż normalnie.
Zasnął po kilku minutach skulony i z nieco rozchylonymi ustami. Miał tylko nadzieję aby nic dziwnego mu się nie przyśniło, żadne głupoty ani wyobrażanie sobie co mogłoby się stać. Nie rozumiał powoli co powinien czasem robić, nadal był średnio przyzwyczajony do tego że jego własny właściciel jest dla niego taki dobry, aż trochę za dobry, i mimo że miał już wiele okazji do ucieczki to jednak tego nie zrobił. Możliwe że coś go tu trzymało, tak jak myślał wcześniej...

Widząc, że zasnął przykrył go jeszcze jakimś kocem i zwichrzył trochę jego włosy. Nie wiedział dlaczego, tak było po prostu fajniej. Obejrzał się za nim raz jeszcze po czym wyszedł z pokoju nie widząc sensu w bezczynnym siedzeniu i gapieniu się jak ten przewraca się z boku na bok.
Kiedy wszedł do salonu postanowił, że chociaż włączy sobie telewizję, bo żadnego ciekawszego zajęcia nie potrafił sobie wymyślić na chwilę obecną. Położył się na kanapie i bezcelowo gapił się w sufit a w międzyczasie hałas wydobywający się z urządzenia nieznacznie zagłuszał niektóre jego myśli.

Przez następne kilka godzin spał jak zabity. Ani razu nie obudził się ani nie został zbudzony przez cokolwiek co mogło to zrobić. Nawet nie było mu zimno jak zazwyczaj, więc mógł spokojnie się wyspać.
Powoli jednak zaczął się budzić, co nie szło mu za dobrze ze względu na to że jeszcze przed licytacją przez kilka dni nie spał w ogóle, poza tym tu też zbyt długo nie spał więc należało mu się to. Myślał przez chwilę o tym aby pójść do właściciela, porozmawiać czy coś, aby po prostu nie leżeć i jak wcześniej czekać aż sam do niego przyjdzie. Jednak miał satysfakcję gdy sam przychodził, mógł wyobrazić sobie że może się o niego martwi, lub chce zobaczyć czy już się obudził, co robi, cieszyło go to wszystko, samo to że mógł mieć obok kogoś normalnego z kim może na spokojnie porozmawiać...

Nudziło mu się przeokropnie i nie bardzo wiedział co ma ze sobą zrobić. Chyba udało mu się zdrzemnąć na jakąś krótką chwilę, ale to nadal było za mało, żeby wypełnić dłużący się w nieskończoność czas. Nawet telewizja, która od kilku godzin chodziła bez przerwy zaczynała już go irytować, więc pospiesznie ją wyłączył, zanim całkiem się wkurzy i po prostu ją rozwali.
Chciał sprawdzić czy u tamtego wszystko w porządku i czy może już się obudził. Nie miał pojęcia ile ludzie mogą tak średnio spać, samemu wysypiał się w zaledwie dwie czy trzy godziny, chociaż oczywiście z nudów mógł przespać nawet i cały tydzień. No, ale w jego przypadku było to zupełnie inaczej niż u zwykłego człowieka.

Podniósł się leniwie jednak nie chcąc czekać. Na szczęście nadal miał przy sobie siatkę z ubraniami które razem kupili więc bez zastanowienia od razu zaczął się przebierać, nie chciał łazić już dłużej w tym co dał mu jeszcze wcześniej.
Zupełnie przez pomyłkę musiał przypomnieć sobie sytuację w przebieralni, nie do końca wiedział co wtedy się działo, i dlaczego jego ciało tak zareagowało na samo to zbliżenie. Znowu zaczął myśleć, wyobrażać sobie jakieś głupie rzeczy przez które znowu zaczęło mu ''odbijać'', bo sam nie wiedział jak to określić. Nie chciał tego, nie rozumiał dlaczego kiedy o tym myśli to tak się dzieje, wcześniej nigdy tak nie miał a właściciela bał się zapytać, wiedział z tym jest to związane a nie chciał aby dowiedział się o tym że nigdy nie był z nikim tak blisko...