Mieszkanie nr 8

Zimny dreszcz przeszył jego ciało i sparaliżował na moment. Nie cierpiał takich momentów, ale cóż zrobić. Zrobił kilka kroków w stronę chłopaka, sam nie wiedząc właściwie dlaczego. Z początku chciał usiąść obok niego, zapytać jak się czuje i sprawdzić temperaturę, jednak w porę się opamiętał. Nie wolno mu było zapominać, że to tylko zwykły niewolnik.
- Może dziś mi powiesz, jak masz na imię? - zapytał zatrzymując się kilka kroków od niego.
Dziś nie miał zamiaru pozwalać sobie na jakieś czułości czy inne tego typu pierdoły. W planach miał zająć się szkicami postaci do komiksu, więc dobrze by było, gdyby jego niewolnik mu nie przeszkadzał, a jeszcze lepiej, gdyby temperował mu ołówki, skoro już ma mu usługiwać.

-Nie.- podniósł się, łagodnie uśmiechnął i odwrócił do niego plecami. Nie robił tego jednak specjalnie, dla każdego taki był i nie miał zamiaru się zmieniać, i tak niczego to nie zmieni.
Chociaż gdy poczuł że powoli robi się głodny pomyślał o tym trochę inaczej, ale było za późno by samemu sobie zaprzeczać. Poza tym wyjawianie swojego imienia mogło skończyć się gorzej niż można sobie wyobrazić, nikt nie lubi wysłuchiwać go podczas tortur i gorszych rzeczy, więc pozostanie przy tym co jest to najlepsze wyjście. I tak zrobi z nim co zechce, chyba nie będzie mu jeszcze bardziej w tym pomagać, żaden niewolnik nie powinien tak robić, chyba że dostaje coś w zamian...

Wzruszył ramionami. Kompletnie nie wiedział co zrobić. Tak długo był samotny, że zapomniał jak to jest być stanowczym wobec kogokolwiek, prócz siebie. Nawet jeśli teraz go uderzy to co to da? Prawdopodobnie pomyśli, że jest taki jak inni i zamknie się w sobie jeszcze bardziej. 
Trochę znudziło mu się stanie, więc pozwolił sobie usiąść na brzegu łóżka niewolnika. Poprawił ręcznik, który zaczął mu się zsuwać z bioder i czekał, aż tamten coś zrobi. Raczej nie będzie cały dzień siedział odwrócony do niego tyłem, a nawet jakby chciał to Ichigo mu na to nie pozwoli.

-Głodny jestem...- mruknął niezadowolony jakby sam do siebie, ani to prosząc ani o niczym informując. Zauważał że jednak nie było tak... dziwnie jak wcześniej i jednak jakoś przypomina mu swoich poprzedników, najczęściej też mieli gdzieś to co się z nim dzieje albo co robi, miał być, służyć i tyle. Ale nie miał zamiaru ustępować.
Mimo to nadal miał jakieś tam wyrzuty sumienia że jest taki.. oschły, na początku myślał że w końcu będzie inaczej, bez zamknięcia, lochów, klatek, bicia i tak dalej, jednak coś w nim nadal zostało i nie mógł pogodzić się z tym że już tego nie będzie. Trudno przyzwyczaić się do nowego miejsca, życia, właściciela...

- To idź coś sobie zjeść. - powiedział z nutą złości w głosie.
Chłopak dobrze wiedział, że cała kuchnia jest do jego dyspozycji i może sobie brać z niej co chce.
Trochę zdenerwowany wstał i wyszedł z pokoju, ponownie wracając do łazienki. Zamknął się w środku bardziej z przyzwyczajenia niż z faktycznej konieczności, bo przecież tamten i tak nieprędko się gdziekolwiek ruszy. Chwilę później czarny grzebień rozczesywał jego jeszcze mokre włosy. Ułożył je na prawą stronę, pozostawiając wygolony bok widoczny. Ręcznik zsunął się z wąskich bioder i Ichi pozostał całkowicie nagi.

-Śmieszne...- mruknął i znów padł na łóżko.
Nie miał zamiaru nigdzie iść, jeszcze dostałby karę za coś, co myślał że mógł, a nie mógł. Bał się tego od dawna, wszystkich tych kar nawet jeśli nie były jakoś specjalnie straszne.
Zaczął się nieco denerwować znowu myśląc o tym wszystkim, nie mógł niczego sobie ułożyć, czy powinien coś zrobić, czy nie robić niczego, powiedzieć coś czy nic nie mówić, wstać czy leżeć póki nie zacznie zwijać się z bólu... Jednak chciał zobaczyć czy się nim interesuje, chyba nie kupił go tylko po to aby leżał...

Ubrany i uczesany był już prawie w pełni gotowy do wyjścia.
- Jeszcze tylko makijaż. - Przypomniał sobie.
Głupi nawyk malowania się pozostał mu jeszcze z czasów, kiedy grał w zespole. Na szczęście udało mu się zmniejszyć jego "zapotrzebowanie" do cienkiej kreski podkreślającą górną powiekę, na pierwszy rzut oka praktycznie niewidocznej. Zauważył na którejś z półek wodę utlenioną, więc pomyślał, że przy okazji przemyje sobie kolczyki, bo w sumie czasem trzeba.
Kiedy skończył wrócił do pokoju niewolnika sprawdzić, czy był choć tak łaskaw, by chociaż wstać z tego łóżka.

Nie był zbyt ruszony tym że znowu do niego przyszedł, było to nieco dziwne ale każdy do niego przychodził.
Obawiał się że cały dzień przeleży i nie zrobi nic ciekawego, nie wstanie ani nie pójdzie czegoś zjeść. Chociaż samo to mógł zostawić na koniec, tygodnie głodówki nie można było z tym porównać, powinien się cieszyć. I tak najbardziej cieszył się gdyby już dawno nie żył, gdyby miał spokój od wszystkiego, mimo że przyzwyczajał się do swojego życia, niektóre rzeczy nawet mu pasowały. Nie musiał się o nic szczególnego martwić, oprócz całego tego cierpienia. W tym momencie znowu przypomniał sobie swoje rany które nadal nie były do końca zagojone.
Cicho stęknął i skulił się nie chcąc na niego patrzeć, nie chcąc pokazywać tego że jednak nie jest taki twardy jaki mógłby się wydawać...

Nadal był trochę senny i zmęczony. Przetarł zaspane oczy zastanawiając się co właściwie mógłby zrobić, żeby choć trochę poznać swój "zakup". Wiedział już, że inni raczej nie obchodzili się z nim tak delikatnie, jak on, więc w każdej chwili mógł się zmienić w jednego z nich i byłoby po problemie.
- Wstawaj. - powiedział w końcu. - Napiłbym się kawy, takiej, którą za chwilę mi zrobisz. Nie mam zbytnich planów na dziś, poza rysowaniem, dlatego moje rozkazy nie będą raczej zbyt wyszukane. Coś mi podasz, natemperujesz ołówek i inne takie. Chyba dasz radę, nie? - zapytał bardziej z przyzwyczajenia niż faktycznej troski, czy chłopak aby na pewno da radę utrzymać kredkę.

-Jestem zbyt zmęczony...- nie był zbyt zadowolony z tego że ma gdzieś jego potrzeby, do takich rzeczy od razu mógł go zamknąć i wpuszczać tylko gdyby czegoś potrzebował. Myślał że chociaż trochę go rozumie, ale najwidoczniej jest taki jak cała reszta.
Poza tym miał już dosyć usługiwania, zwłaszcza jeśli nie dostawał niczego za to, zero motywacji, jakiejkolwiek. Dla niektórych motywacją były nagrody, a dla innych kary, u niego chyba było pomiędzy, ale nikt nigdy tego z nim nie próbował więc sam nie wiedział.
Przez moment nadal nieco obolały wpatrywał się w okno, chciał zapamiętać to światło jak najdłużej i cieszyć się że jednak coś się zmieniło, nawet jeśli tylko wyszedł na powierzchnię.

Zmęczony, hah, dobre sobie. Mógł nawet umierać a i tak nikogo nie to obchodziło, dopóki miał jeszcze resztki sił by spełniać rozkazy. Tak zawsze było, nieprawdaż?
- Nie obchodzi mnie to. - zaśmiał się.
Czy on na prawdę myślał, że dziś również będzie mu odpuszczał? Ichigo wiedział, że od początku powinien był ustalić zasady panujące w jego domu, jednak gdzieś mu to umknęło. Wrócili dość późno i nie miał już na nic chęci, ale teraz, kiedy jest najedzony i wyspany może warto byłoby się za to zabrać. Po chwili pochylił się nad chłopakiem patrząc mu prosto w oczy.
-Masz pięć minut by pojawić się w salonie. Inaczej wygryzę kawałek twojego ciała. - Zmienił kolor tęczówek, by zabrzmiało to jeszcze bardziej wiarygodnie.
Niewolnik miał pecha, że trafił na potwora a nie człowieka. Choć ludzie potrafili zachowywać się bardziej bestialsko niż on. Uśmiechnął się. Cóż, przynajmniej do momentu, kiedy nie wpadł w furię. Wtedy wszyscy dookoła niego padali jak koszona trawa. Tak po prostu, bez zastanowienia, bez żadnych skrupułów.

-Od razu mnie zabij, tak będzie najlepiej.- uśmiechnął się i podniósł. Nie miał zamiaru robić niczego aby ''spełnić'' te jego żądania, niech robi sobie co chce, już postanowił. Nie będzie usługiwać komuś kogo nie interesuje, zabije go i dobrze, kupi sobie drugiego i będzie tak samo, a nawet jeśli go nie zabije to sam się zabije, albo zostanie wycieńczony samym swoim istnieniem.
Chyba myślał że jak go zastraszy to zmieni zdanie i nagle będzie posłuszny i latał za nim jak za jakimś wybawcą, każdy tego chciał ale nikomu się nie udało. Nie mógł wyobrazić sobie jak można traktować człowieka, a co dopiero dziecko, jak zabawkę, zwykły przedmiot z którym można robić co się żywnie podoba. Dla niego było to po prostu chore, mimo że sam na własnej skórze poczuł jacy niektórzy potrafią być. Zrozumiał że nic się nie zmieniło i może mieć gorzej niż wcześniej, dzięki temu już był pewien że oprócz tego że nikomu nie zaufa, to jeszcze nie będzie wykonywać żadnych rozkazów. Coś za coś.

Cholerny dzieciak. Już powoli zaczynał mieć go dosyć. Nie dość, że od początku nie planował kupna niewolnika to jeszcze trafił mu się jakiś przechodzący okres buntu, zupełnie jakby myślał, że to cokolwiek zmieni. Patrząc na jego ciało miał niemalże stuprocentową pewność, że właśnie za takie zachowania najczęściej i najbardziej mu się obrywało.
Bez najmniejszego problemu chwycił go za nadgarstek i pociągnął do góry. Nie był najlepiej zbudowany, jednak nie chodziło mu o to, żeby się na jeść. Z odrobiną żalu do samego siebie jak i do niego ścisnął zębami kawałek jego ramienia i oderwał spory kawałek mięsa. Przegryzł, przeżuł, połknął i pchnął niewolnika z powrotem na łóżko. Jak już sobie chce być taki obrażalski to chociaż tak, by Ichigo nie musiał na to patrzeć.

Przez chwilę nie wiedział co się dzieje. Był w totalnym szoku, więc miał rację myśląc że nie jest człowiekiem.
Miał myśl, jedną dobrą myśl.
Wstał z łóżka i ruszył do kuchni bez słowa, łzy zaczęły spływać mu po policzkach. Wcześniej nie przeżył czegoś takiego, ale nawet to go nie zmieni, miał tylko nadzieję że pomyśli że zmienił zdanie i po prostu poszedł coś zjeść.
Gdy doszedł do kuchni wyjął pierwszy lepszy nóż z szuflady i usiadł na blacie czekając aż przyjdzie. Na szczęście wie jak się kaleczyć więc jeśli jego właściciel straci jednego to kupi sobie drugiego, co za różnica, z tego co wiedział to teraz każdego stać. Przyłożył sobie go do szyi aby nie było wyjścia że nagle straci cały swój plan, musiał to zrobić, ale chciał aby to widział. Dobrze że jest tylko człowiekiem.

Cały czas bezszelestnie podążał za nim niczym cień. Na szczęście miał tak doskonały wzrok, że nawet słynne sokoły mogły mu go pozazdrościć.
Zatrzymał się widząc, co ten usiłuje zrobić. Co za dzieciak. Gdyby Ichi posiadał jakieś super moce, takie jak umiejętność wskrzeszania ludzi, to u śmiechem na ustach wszedłby do kuchni może nawet mu dopingując, a potem ożywiłby go i ochrzanił za bycie rozwydrzonym idiotą.
Jednak fakt, że nie miał takiego daru zmusił go do nieco innej reakcji. W mgnieniu oka znalazł się przy chłopaku tak, że ten nie zdążył nawet zareagować - w przeciwnym razie pewnie leżałby już z nożem wbitym w tętnicę, albo z poderżniętym gardłem, czy co tam chciał sobie zrobić. Złapał go za rękę tak mocno, że ostrze samo wypadło mu z dłoni.
- W tym domu nie używamy noży w ten sposób. - warknął patrząc w jego załzawione oczy.

-Jeśli ty mnie nie zabijesz to ja to zrobię- spuścił wzrok na podłogę niepewnie.
-Nie chcę tego wszystkiego znowu przeżywać- rozpłakał się jeszcze bardziej i odwrócił się do niego plecami. Nie lubił siebie w tym stanie ale już nie wytrzymał, za dużo emocji na raz. Myślał że ten jedyny raz mu się uda, chciał wszystko skończyć, mieć w końcu święty spokój.
Już teraz bał się na myśl o tym jak będzie chciał go ukarać, wiedział że będzie taki jak wszyscy i skończy się na tym samym, czyli oddaniem komuś innemu w jak najgorszym stanie. Samo to że mógł go w taki sposób ugryźć jasno świadczyło o tym że kupił go tylko po to aby go męczyć, przecież nawet nic nie zrobił.

Z niemałym zdziwieniem uniósł brew ku górze. No, ładnie mu się trafiło. Przez krótką chwilę starał się zrozumieć co ktoś taki jak on może czuć. Całe życie w niewoli, kary za to, że coś zrobił, kary za to, że czegoś nie zrobił.
Wyjął mleko z lodówki i odkręcił żółty korek, kiedy zobaczył, że tamten odwrócił się od niego. Odstawił napój na blat.
- Nie mam po co cię zabijać. Nawet bym się nie tobą nie najadł. - ani to zażartował, ani to się pożalił. Tak najzwyczajniej sobie stwierdził.
Znów wychodziło na to, że to on przy nim skacze, a nie odwrotnie, ale no niech straci. Stanął twarzą do niewolnika i delikatnie podniósł jego podbródek. W jednej chwili poczuł dziwny skurcz w brzuchu. "To pewnie przez stres", pomyślał wlepiając wzrok w jego usta.

Znowu nie wiedział co robić, ostatnio zbyt często mu się to zdarzało.
W tym czasie przypomniał sobie jak czuł się w momencie kiedy go sprzedawali, zazwyczaj było normalnie, trochę się bał, czasami nawet był szczęśliwy, ale nigdy nie działo się z nim tak jak wtedy. Ale teraz przynajmniej nie był naćpany, mógł spokojnie myśleć, może średnio spokojnie, ale myśleć, wiedział co robił... Od kilku minut jednak znowu coś się w nim zmieniało, nie pamiętał kiedy ostatnio płakał, może wtedy jak rodzice go oddawali, może później. Zawsze starał się jak najmniej pokazywać emocje, zwłaszcza te dobre, nie chciał być jak cała reszta która latała za swoimi panami aby tylko przeżyć i mieć spokój u boku jakiegoś zboczeńca. Nic do zboczeńców nie miał ale dla niego było to niewyobrażalne. Dopiero teraz zaczynał powoli rozumieć dlaczego to robili. Czasami widział jacy niektórzy byli dla swoich służących dobrzy za to że oni są dobrzy i posłuszni, widział też jak niektórzy nie byli dobrzy bo oni byli dobrzy... Jednak nie chciał o tym myśleć, przypominać sobie. Ale też nie chciał myśleć o tym co dzieje się teraz...

Skierował wskazujący palec na jego dolną wargę i z czułością przejechał wzdłuż niej. Nie wiedział czemu, zrobił to tak po prostu.
Chociaż widział w życiu już wiele ludzkich łez dopiero teraz zrobiło mu się przykro na ich widok. Wcześniej wysłuchiwał tylko durnych błagań o zlitowanie się i pozwolenie żyć, bo mąż czy żona z dziećmi czekają w domu z niecierpliwością. To jakaś młoda dziewczyna płakała, że właśnie odnosiła sukcesy w szkole. Nawet pijany staruch spod monopolowego miał więcej chęci do życia. A on... Był zupełnie inni niż oni wszyscy. Jako pierwszy człowiek, którego spotkał, on nie chciał już żyć.
Sam nie bardzo wiedział, jakie to uczucie. Przyzwyczaił się do długowieczności, nawet zaczęła mu odpowiadać, przynajmniej mógł być pewien, że nic go nie ominie. Westchnął ciężko, nie powinno go nic a nic obchodzić jak czuje się jego niewolnik, a mimo to stał tu przed nim. Powstrzymał go od skończenia ze sobą. "Cóż za szlachetny wyczyn", pomyślał z ironią.

Zaczerwienił się trochę i starał się patrzeć gdzie indziej. Jeszcze chwilę temu żałował że już wcześniej się nie zabił a teraz... po prostu chciał zobaczyć co dalej, nie mógł już niczego przewidzieć, żaden z jego planów nie wypalił. Dla niego nie mogła to być prawda, zawsze wiedział co się stanie. Teraz niczego nie wiedział. Przestał nawet czuć narastający ból wszystkich ran, łącznie z najnowszą którą jego pan sam mu zrobił, nie spodziewał się tego nawet przez chwilę, nie chciał się nikogo nigdy bać a jednak to nadeszło. Powoli znowu zaczynał płakać, nie mógł tego kontrolować, nie znał jakiegokolwiek powodu, nie chciał znać bo i tak by tego nie zrozumiał. Nigdy nie rozumiał takich rzeczy, wychowywany na zasadach jak jakiś żołnierz, hańbiony, krzywdzony, obrażany... Żadnych uczuć, niczego.

Odgarnął na bok włosy, które wpadały mu centralnie do oka. Było mu nienaturalnie gorąco, ale przyzwyczaił się nic w nim nie było naturalne. Każdy ruch, słowo, gest... To tylko miało upodobnić go do człowieka a nie uczynić go nim. Nawet jego uczucia nie były do końca prawdziwe.
Zmarszczył nos widząc kolejne łzy w jego oczach. Z początku pomyślał, że powinien go przeprosić, potem jednak opamiętał się. Kara jest karą, a on jest panem, który musi ją wymierzyć.
- Twoja rana nadal krwawi. - zauważył.

-I nadal boli...- powiedział cicho wpatrując się w nieźle poranioną rękę, po tym incydencie nadal był nieco zszokowany, jednak powoli mu to przechodziło.
Wytarł łzy z policzków i chwilę na niego patrzył, wcześniej mu się nie przyglądał zbytnio, wolał zostawić to do ostatniej chwili. Musiał poświęcić chwilę na uspokojenie się po czym zamknął oczy aby znowu nie pomyśleć o zabiciu się, mimo że miał ku temu powody.
Poza tym był ciekawy za co go tak ukarał i czy będzie robił to dalej... Miał wielką nadzieję że nie, od dziś takiego rodzaju kary bał się najbardziej...

Wzruszył ramionami. Właściwie nigdy nie wiedział czym jest ból, bo zwykle jego rany goiły się w przeciągu kilku sekund. Miał ochotę zapytać, jak to jest, kiedy ból przeszywa całe ciało, ale kiedy spojrzał na niego to jednak wolał się powstrzymać.
Dziwne uczucia targały nim, aż sam się zdziwił. Chciał przytulić się do niewolnika. Tak, on miał ochotę zrobić taką głupotę. Być może za głęboko utknęło w jego pamięci uczucie ze wczoraj, kiedy zaćpany kurczowo trzymał się jego koszulki. Chociaż w sumie, co mu szkodzi - najwyżej chłopak uzna go za kolejnego niepoprawnego zboczeńca, z którymi i tak już niejednokrotnie pewnie miał do czynienia.
Nachylił się nad nim i... Cholera, pocałował go.

Kolejna rzecz której się nie spodziewał, tak bardzo nie spodziewał.
Nie wiedział nawet do końca co robi ani po co, wiedział do czego to się zalicza ale jako to kim jest nie mógł niczego takiego wcześniej doświadczyć, chociaż był świadkiem takich rzeczy wiele razy. Niektórym nawet zazdrościł chociaż nie wiedział dokładniej dlaczego.
Nie stawiał się ale też nie mógł niczego zrobić, nie potrafił, nie był przygotowany. Domyślił się że nie chciał tego robić, to było dosyć przewidywalne sądząc po tym jak się zachowywał. Już samo to że nie pozwolił mu się zabić coś świadczyło, nie był aż tak drogi więc spokojnie mógłby kupić sobie innego, lepszego...

Zastanawiał się, dlaczego właściwie to zrobił. Nic do niego nie czuł, był zwykłym niewolnikiem, w dodatku jakimś rozchwianym emocjonalnie - sam kłopot. Stało się, to stało. Postanowił nie drążyć tematu, jeszcze by coś poplątał, popsuł i chłopak znów próbowałby się zabić, albo sprowokować go, by sam go zabił.
- Wszystko fajnie, ale zejdź już z blatu. - powiedział odwracając się od niego.
Otworzył szafkę i wyjął z niej opakowanie świeżo zmielonej kawy. Cóż za wspaniały aromat. Nasypał jej trochę do kubka i kątem oka zerknął, żeby sprawdzić co robi chłopak.