Mieszkanie nr 8

-Więc mam się wykrwawić, dobrze...- mruknął zaciskając ranę i wrócił do swojego pokoju.
Nie ogarniał co się przed chwilą stało, dlaczego się stało. Miał tego wszystkiego znowu dosyć.
Gdy przestał czuć ramię położył się i próbował uspokoić. Zastanawiał się jak powinien się teraz zachowywać, jakby nic się nie stało, tak jak było wcześniej, czy tak aby tylko nie zostać ukaranym, dla niego wszystkie te były chore. Nie potrafił już powstrzymywać tych wszystkich emocji, udawać że wszystko jest dobrze i wcale nie przeżył najgorszego piekła przez które nie może się pozbierać...

- W łazience powinny leżeć bandaże, opatrz się! - zawołał za nim.
Czy naprawdę aż tak ciężko było samemu się zapytać? Wzruszył tylko ramionami i wlał trochę wrzątku do kubka z kawą, dolał mleka i wrzucił kilka brązowych kostek przypominających cukier. Zamieszał i poczłapał leniwie do salonu.
Nie wiedział co właściwie powinien teraz robić, rozłożył się wygodnie na kanapie i zaczął myśleć nad fabułą jakiegoś super komiksu, który mógłby jeszcze dzisiaj narysować. Strasznie kręciły go jakieś krwawe historie i inne takie. Upił łyk napoju i westchnął ciężko. Zaczął się zastanawiać czy zostawianie niewolnika poza polem widzenia jest dobrym pomysłem.

Po jakiejś godzinie, głównie z wycieńczenia, udało mu się w końcu zasnąć. Był prawie pewien że po tym się nie obudzi, cieszyło go to, chociaż nawet przez sen czuł cały ten ból razem z całą resztą ran które nie były do końca zagojone. Wiedział już że nie obchodzi swojego właściciela który najwidoczniej nigdy nie miał żadnego niewolnika i nie miał pojęcia jak się nim zajmować.
Zawsze był ciekawy jak ktokolwiek zareagowałby na to że nie żyje, zwłaszcza przez coś takiego. Nie mógł zrozumieć co złego zrobił że tak to się skończyło, nie wiedział że może być ukarany za to że się boi, mimo że takich ludzi też spotykał. I tak pewnie by do niego nawet nie przyszedł.

Znużony brakiem pomysłów postanowił w końcu wstać. Zaczął go zastanawiać sens tego całego trzymania kogoś w niewoli, sam nigdy nie posiadał nikogo takiego, ani nikt nie posiadał go, więc jakoś wcześniej nie ruszało go to za bardzo. Myślał, co właściwie robią tacy "panowie", do czego ich wykorzystują. Póki co na myśl przychodziły mu tylko tortury seksualne. "Hm, może to nie jest taki głupi pomysł", stwierdził w myśli oblizując się dookoła. Ale ograniczać czyjąś wolność tylko dla tego... No cóż.
Powędrował do pokoju niewolnika sprawdzić, co robi. Najprawdopodobniej w końcu udało mu się zasnąć - nawet dobrze. Miał teraz okazję, by trochę lepiej mu się przyjrzeć. Rana, którą mu zadał nie wyglądała najlepiej i w sumie zastanawiał się czy powinien wbijać zęby aż tak głęboko. Na jakiś czas z pewnością będzie musiał zrezygnować z tego rodzaju kary, bo w przeciwnym razie całkiem możliwe było, że długo sobie nie pożyje chłopak. Poszedł na chwilę po apteczkę i wyjął z niej bandaż, żeby opatrzyć go. Darował sobie dezynfekcje, pewnie i tak żadna z jego ran nie była przemyta niczym takim, więc po co miał go budzić czymś, co podobno okropnie szczypie i boli. Nałożył opatrunek dookoła jego ramienia i odsunął się kawałek.

Śpiąc znów zaczął czuć to okropne zimno. Tak samo jak wtedy.
Obudził się nagle, jakby go coś gwałtownie wyrwało. Nawet jeśli spał tylko kilka minut to już czuł się lepiej, a co najlepsze już nic go tak nie bolało, jednak z zimna trząsł się jakby zaraz miał zamarznąć. Nie wiedział dlaczego jest mu aż tak źle, nie było aż tak zimno, wręcz przeciwnie, było cieplej niż kiedykolwiek wcześniej, w jakimkolwiek innym miejscu w którym musiał siedzieć.
Zauważył że jednak do niego przyszedł, ciekawiło go czy przyszedł do zaczął się martwić, czy przyszedł bo było mu nudno i już. Patrzył to na niego, to na pokój, pytając się w myślach o miliony rzeczy związanych z jego obecnym stanem, tym co się jeszcze niedawno stało i całą resztą...

Pomimo, że ich spojrzenia kilkakrotnie się spotykały nigdy nie odwracał wzroku, wręcz przeciwnie - jeszcze bardziej skupiał się na nawet najmniejszych detalach jego ciała. Postanowił sobie, że od teraz będzie bardziej stanowczy. Kiedy się rozbudzi ustalą kilka zasad oraz system karania i nagradzania, tak powinno być im łatwiej. Może nawet zaczną się jakoś dogadywać.
Szczerze mówiąc Ichigo nie szukał nikogo innego, jak zwykłego towarzysza do rozmowy. No, może gdzieś w głębi serca chciał, by ktoś go pokochał, ale nie wymagał tego od swojego niewolnika, dobrze wiedział, że miłości nie da się kupić na targu, zwłaszcza takim jak ten.
Chciał coś powiedzieć, jednak za każdym razem, kiedy otworzył usta po chwili je zamykał. Nie znał się na tych rzeczach, ale intuicja podpowiadała mu, by nie wchodzić zbytnio w luźniejsze relacje z kimś, komu sam świadomie ograniczał wolność.
Dobrym pomysłem byłoby wybrać się ponownie na targ i zaczepić kilku bogatszych kupców, co właściwie z takimi jak on się robi na co dzień. Bardzo możliwe było, że wyjdzie na głupca, który nigdy nie powinien przywłaszczać sobie czyjejś egzystencji, bo tylko ją marnuje, ale warto było spróbować.

Nadal zmęczony podniósł się patrząc na niego tylko kątem oka. Wiedział że chciał z nim o czymś porozmawiać, sam chciał go o coś prosić ale to nie był najlepszy moment. Był pewien że jednak będzie taki jak reszta, że nigdy nie spotka kogoś, kto będzie inny, kto go zrozumie, postara się chociaż, kogoś kto w końcu do niego dotrze i przy kim spokojnie będzie mógł robić wszystko i mówić co chce, nie bojąc się że znów zostanie zamknięty, pobity, lub wykorzystany do jakichś okropnych rzeczy. Z każdą chwilą coraz bardziej zaczynał się bać, od momentu gdy myślał kim będzie osoba która go kupi.
Przez tamto w kuchni myślał nawet aby spróbować jakoś z nim porozmawiać, może nawet powiedzieć jak jednak się nazywa, ale najwidoczniej tacy jak oni nic nie czują i potrafią tylko zabijać, tak chciał od teraz myśleć. Ale chyba nie mógł.

Zagubił się gdzieś w wirze myśli, co właściwie nawet zaczynało go śmieszyć. Żałował, że nie może wniknąć jakoś w głąb jego podświadomości, pewnie byłaby całkiem niezła zabawa, tak wiedzieć o czym myśli i co wcześniej przeżył. 
Z czasem zaczął przerażać go fakt, że cały ten czas myśli tylko i wyłącznie o swoim niewolniku, to było takie... Głupie. Zupełnie ludzkie, wręcz obrzydliwie ludzkie. Wzdrygnął się. Nie był w stanie tego zatrzymać, nieważne jak bardzo chciał skupić się na czymś innym.
W głębi czegoś, co podobno nazywało się duszą cieszył się, że jednak nie jest człowiekiem. Ciekawiło go, czy gdyby nim był, to czy on też zachowywałby się tak, jakby nim nie był... To znaczy jeśli chodzi o znęcanie się, karanie, wymyślanie sobie potrzeb i zachcianek. Pewnie wiedziałby o wiele więcej o tej rasie, gdyby nie traktował jej tylko i wyłącznie jako jedzenia.

-Nie jesteś człowiekiem, prawda...?- spytał nieco przestraszony obawiając się reakcji na tego typu pytanie. Zastanawiał się czy powinien dodać ''... panie?'' ale jednak się na to nie zdecydował. Akurat to była tylko jedna z tych rzeczy która najbardziej go ciekawiła, i której nie był do końca pewien.
Chociaż człowiek na pewno nie potrafiłby zrobić tego, co on mu zrobił, albo jeszcze nigdy takiego nie spotkał. Coraz bardziej interesował się swoim właścicielem, jeśli nie był człowiekiem to czym mógł być, czy rozumie wszystkie rzeczy, ma jakieś uczucia, rodzinę, cokolwiek, albo to czego on nigdy nie miał, czyli prawie wszystkiego, i głównie czy wie lub domyśla się co jego niewolnik przeżył przez ostatnie jedenaście czy dwanaście lat niewoli. Czy jest świadom czego się podjął go kupując, zwracając uwagę tylko na wygląd.
Sam nie wiedział czy na jego miejscu cieszyłby się z takiego zakupu czy na odwrót, sądził że ma tam jakieś swoje dobre cechy, tylko głęboko je ukrywa.

Z początku miał ochotę go wyśmiać lub w najlepszym wypadku po prostu udać, że nie słyszał tak głupiego pytania. Uniósł lewy kącik ust ku górze.
- Nie. - odpowiedział wprost.
Nawet nie pomyślał, czy nie zabawniej byłoby poudawać jednego z nich. Przez tyle lat życia musiał to robić, więc chociaż tym razem może sobie darować. Wzruszył ramionami, jakby nie obchodziły go nawet jego same myśli. Właściwie to zaczynał mieć ich dość a nie potrafił się w żaden sposób wyciszyć.
Rozejrzał się po pokoju. Jego wzrok mimowolnie zatrzymał się na ciele niewolnika i znów przypomniała mu się sytuacja, do której doszło w kuchni dziś rano.

-Więc pewnie nie czujesz tego wszystkiego tak jak ja...- mruknął cicho patrząc na już ogarniętą ranę na ramieniu. Nie chciał pamiętać tego bólu jednak powoli przyswajał sobie że był powód i nie zasłużył aby go poznać. Po co miał to drążyć bez potrzeby, teraz były ważniejsze rzeczy.
Było jeszcze mnóstwo rzeczy które chciał się o nim dowiedzieć, nigdy nie spotkał kogoś kto spośród ludzi by się wyróżniał, więc miał idealną okazję. Był świadom że może źle się to skończyć ale musiał zaryzykować, zawsze ryzykował, czymkolwiek, jakąkolwiek czynnością.
Ciekaw był czy skoro nie czuje emocji tak jak ludzie to dlaczego tamta sytuacja miała miejsce, skąd mógł wiedzieć o takich rzeczach i dlaczego akurat jego sobie wybrał, kogoś kogo wcześniej prawie zabił. Choć gdy tak sobie pomyślał to nawet go to nie obchodziło, ważne było że jednak...

Zastanawiał się, jaki właściwie jest cel odpowiadania na jego pytania, ale to była dobra okazja do wymiany zdań. Może i on dowie się czegoś nowego o ludziach, a przynajmniej o nim samym.
- Jeśli chodzi o ból fizyczny to nie czuję prawie nic, moje rany goją się w ułamkach sekundy.  - przysiadł na podłodze. - W przypadku uczuć jest to trochę skomplikowane, więc sam nie wiem jak mam ci to powiedzieć. Niby coś czuję, ale sam nie wiem co.
Sam nie wiedział czemu, ale kiedy to powiedział zrobiło mu się jakoś lżej i chciał może trochę bardziej wdać się w dyskusję. W końcu miał okazję porozmawiać z kimś o bardzo, bardzo dawna, a sam fakt, że był to człowiek sprawiało, ze ta rozmowa może być bardzo ciekawym doświadczeniem.

-Może to nie są szczere uczucia...- zasmucił się trochę przypominając sobie momenty jeszcze przed sprzedażą, chciał zapytać się o jego rodzinę ale sam nie lubił takich pytań więc postanowił pozostać przy bardziej normalnych, na które sam mógłby odpowiedzieć gdyby ktokolwiek chciał go wysłuchać.
-A ten... Miałeś kiedyś kogoś? Ale tak na serio...- zaczerwienił się i odwrócił w stronę okna. Nadchodziła burza, już padało. Nienawidził, bał się piorunów bardziej niż większości rzeczy które spotykają tych ''normalnych''. Bardzo był ciekaw czy ktoś taki jak on może odczuwać rzeczy typu miłość, zauroczenie i inne... Sam nie wiedział czy miał coś na myśli gdy zadawał to pytanie, przecież jako niewolnik i tak nie może sobie na takie rzeczy pozwolić... Chociaż i tak pewnie będzie z nim siedział dopóki nie umrze, a z tego co widział to raczej na to nie pozwoli...

Trochę nerwowo podrapał się po karku. "Może...", pomyślał. Jakoś specjalnie nie zastanawiał się czy jego uczucia są w pełni prawdziwe. To znaczy, czasem coś tam przeszło mu przez myśl, ale nie zagłębiał się w to, bo najzwyczajniej nie widział w tym sensu.
- Kogoś tam miałem, ale zapomniałem już jak to jest. - wzruszył ramionami.
Co właściwie miało to obchodzić kogoś takiego jak on? Chociaż Ichigo też interesowały dość dziwne rzeczy w nim, więc wolał trzymać buzię na kłódkę, bo więcej taka okazja może się nie nadarzyć. Wyjrzał przez okno.
- Boisz się burzy?

-Deszczu nie, piorunów strasznie...- znowu zaczynało być mu zimno jednak nie miał sił aby wstać i pójść zamknąć okno. Nie dziwił się zbytnio że ktoś taki jak on może kogoś miał może nie, jeśli człowiek miał wybór być z człowiekiem który dużo nie zrobi lub z potworem który może się tylko rzucić i już się nie żyje, to raczej wybór jest prosty. U niewolników było jednak trochę inaczej, docenia się inne rzeczy i cechy u innych. Może nie to że jest jego jedynym właścicielem z którym tak po prostu rozmawiał a to że bardziej się nim zainteresował pozwoliło mu na przestanie rozmyślań o wszystkich karach i innych rzeczach.
Zawsze chciał wiedzieć więcej o tych którzy byli dla niego łaskawi i kupowali go by robić mu gorsze rzeczy, ale gdy sam się w sobie zamykał to inni robili to samo i było tylko gorzej.
W głębi nadal nie mógł przestać myśleć o bardzo, bardzo, bardzo głupich i sprośnych rzeczach przez które nadal był cały czerwony... Skąd mu takie rzeczy do głowy przychodziły skoro nigdy niczego takiego nie przeżył...

"Co to za uczucie? Kiedy widząc zmarzniętego i przestraszonego człowieka masz ochotę przytulić go tak mocno, że wam obu zabraknie tchu. Litość? Empatia? Czy może... Nie. To tylko głupia chwila słabości.", prowadził wewnętrzny monolog. Jak dobrze, że w końcu nauczył się nie gadać wszystkiego, co akurat przyjdzie mu na myśl.
- Mogę się dosiąść? - zapytał, jakby byli sobie równi. Podniósł się z podłogi i wolnym krokiem szedł w stronę łóżka.
Nie miał ochoty na jakieś podręcznikowe relacje pan - niewolnik, to nie było dla niego.

-Jak chcesz- spojrzał na niego starając się zakryć rumieńce. Nie wiedział dlaczego się tak zachowywał, nie powinien, oboje nie powinni się tak zachowywać. Przecież był tylko i wyłącznie jego niewolnikiem, jak mógł myśleć w taki sposób, jak mogli ze sobą rozmawiać...
Ale ta cała sytuacja zaczynała coraz bardziej mu się podobać, był coraz bardziej pewien że nie powinien być za nic teraz ukarany, ale nadal obawiał się że za moment sytuacja się odwróci i szansa na poprawę zniknie. Od początku miał nadzieję że w końcu znalazł kogoś, dla kogo nie będzie tylko zabawką, kto będzie dla niego normalniejszy, nie wiedział czy to teraz czy tylko mu się wydaje. W głowie i tak nadal miał tą jedną dzisiejszą sytuację której chyba szybko nie zapomni, nie wiedział jak na to reagować...

Rozsiadł się wygodnie, zakładając nogę na nogę. Pewnie zrobiłby to nawet gdyby mu odmówił, bądź co bądź w końcu wszystko tu należy do niego.  Ale skoro chciał sobie zgrywać obojętnego to niech mu będzie. Przecież i tak jego uczucia można było wyczytać z niego jak z otwartej książki. Widział cały ten strach, niepewność i zakłopotanie, tylko udawał nieświadomego, by zobaczyć jak długo będzie w to brnąć.
Położył ręce za głowę i westchnął. Nie wiedział co ma teraz robić i właściwie to nawet nie bardzo chciało mu się cokolwiek robić. Najważniejsze było to, że wczoraj w nocy zjadł, więc nie musiał martwić się o to przez najbliższe kilka dni.

Chciał się jeszcze o coś zapytać ale za bardzo nie wiedział jak, nadal pozostawało w nim coś co go blokowało i już.
Zastanawiał się dlaczego akurat go kupił, oprócz niego było jeszcze kilku dużo lepszych od niego, normalniejszych, bardziej doświadczonych... A padło akurat na niego. Nie musiał przeżywać tego co wcześniej ale nadal nie miał łatwo, zwłaszcza że jego własny właściciel, od jednego dnia ale jednak, nie do końca wszystko zauważał, a poza tym dla niego był pewnie tylko jedzeniem i nic więcej, chociaż coś tam wspominał że i tak by go nie zjadł. Nie pamiętał do końca.
Jeszcze bardziej ciekawy był czy miałby u niego jakąkolwiek szansę, na normalne życie, albo czy sam by się nim jako swoim niewolnikiem zainteresował... Nigdy nie myślał w taki sposób, dawno zauważył że zdążył trochę się zmienić.

Niezręczna cisza zaczynała mu coraz bardziej doskwierać. W końcu miał kogoś do towarzystwa a oni i tak siedzieli i milczeli, no co to miało znaczyć.
- O czym myślisz? - wyrwało mu się nagle.
Właściwie nie miał nic do stracenia, co najwyżej uzyska jakąś chamską odpowiedź a wtedy pogadają sobie trochę inaczej, już nie tak miło jak do tej pory.
Mógł nie być człowiekiem, ale za to był bardzo prosty - jeśli jest się dla niego miłym to odpłaca się tym samym, nawet jeśli to tylko zwykły niewolnik.

-O wszystkim- mruknął ciągle czerwony. Jak on mógł tego nie zauważyć...
Czasami tam sobie myślał że jest to potworem, to idiotą, ale nawet to go nie powstrzymywało od wymyślania tych wszystkich rzeczy... Był ciekawy czy skoro kogoś tam miał to czy były jakieś zbliżenia. Nie powinno to go w ogóle obchodzić ale skoro i tak myślał o podobnych rzeczach to czemu nie, chciał przez chwilę nawet się o to zapytać, ale zrezygnował. Zawsze mógł zostać uznany za wścibskiego i ukarany.
Nawet jeśli już myślał że mogą normalnie pogadać to i tak obawiał się że popełnił błąd, że powie o jedno zdanie za dużo i ta ''wolność'' się już skończy. Nie chciał tego, nie chciał tego wszystkiego znowu.
Powoli przez te głupie myśli zaczynał czuć się dziwnie, jak nigdy wcześniej...

Kątem oka spojrzał na niego, stwierdzając, że chyba w jakiś sposób musi go onieśmielać, bo żaden człowiek jeszcze nie czerwienił się przy nim aż tak.
- Hej... To nie jest tak, że przez cały czas musisz się bać, że cię ukarzę, czy coś. Może i nie jestem człowiekiem z krwi i kości, ale zapewniam cię, że mam w sobie więcej człowieczeństwa, niż wszyscy ci pomyleńcy przed tobą. - nagle wezbrało mu się na jakieś żale. - Nie chcę kogoś, kim cały czas miałbym dyrygować i pilnować czy się słucha, tylko kogoś z kim mógłbym sobie pogadać tak na luzie. Może i pamiętam ostatni związek jak przez mgłę, ale czuję, że z tamtą osobą było mi dobrze... To znaczy, nie oczekuję od ciebie związku, tylko byś czasem wpadł pogadać tak, no wiesz, normalnie. - miał ochotę uderzyć się w twarz z całej siły. Dobrze wiedział, że nie powinien się aż tak rozczulać, a jednak zrobił to i to aż do przesady.

Spojrzał na niego zaciekawiony, nie wiedział że powie do niego aż tyle, to było trochę za dużo jak na kogoś takiego. Oczywiście teraz był sobą i przyczepił się do słowa ''związku'', od razu wyobrażając sobie że jednak coś tam może był, może i do końca tego nie rozumiał i nieco się obawiał, ale słyszał że wielu niewolników starało się być jak najbliżej ze swoimi właścicielami. Zawsze miało się lepiej, mniej kar i tego wszystkiego.
Nawet jeśli zrozumiał że nie chce go jako niewolnika to i tak nadal nim był i musiał robić to co sobie zachce, jednak dzięki jego uporowi mogli sobie razem jakoś poradzić.
-Więc może... Może poszlibyśmy do sklepu czy coś? Nigdy tam jeszcze nie byłem...- nie wiedział dlaczego tak się zachowuje, dlaczego nie komentuje, nie pyskuje ani nic, dlaczego jest taki miły i ''uprzejmy'' dla kogoś takiego... Sam tego nie rozumiał, jednak skoro miał okazję po ponad dziesięciu latach zacząć żyć jak normalny człowiek to chciał to jak najszybciej wykorzystać, a był pewien że wie o świecie więcej od niego.

Powoli i bardzo dokładnie zaczął analizować jego słowa. Wyraz po wyrazie, literka po literce, tak najzwyczajniej zastanawiał się nad ich sensem. Sam właściwie nie pamiętał, kiedy ostatnio miał "okazję" być w sklepie, zwykle nie miał po co tam chodzić. Jego jedzenie chadzało nocą po ciemnych uliczkach, a ubrania jakoś zawsze potrafił sobie zdobyć - a to jakaś ofiara akurat wracała z zakupów, albo sama miała na sobie całkiem niezłe rzeczy. W każdym razie wszystko, co potrzebne zawsze miał i wolał unikać zatłoczonych miejsc.
Jednak skoro mogłoby to ich w jakiś sposób do siebie zbliżyć, chociaż na jeden dzień to dlaczego by nie spróbować?
- Właściwie, to czemu nie. - odpowiedział mu trochę znudzony już bezczynnym siedzeniem.
Dopiero teraz zaczął zastanawiać się, co właściwie będą tam robić i czy będzie czegoś chciał, czy po prostu zależy mu na samym przeżyciu czegoś takiego jak wizyta w centrum handlowym. Chociaż właściwie raz nawet mógłby się zgodzić na kupienie mu czegoś, bo wiecznie w tym samym nie będzie chodził, a swoich rzeczy nie miał zamiaru mu dawać.
- Jak przejdzie burza możemy się wybrać na zakupy. - powiedział niby obojętnie, kątem oka zerkając na niego.

Ucieszył się trochę i normalnie położył. Chciał jeszcze raz spróbować zasnąć, domyślał się że nie zgodziłby się go trochę ponieść, a pytań zadał już wystarczająco dużo.
Zauważył że ten dzień strasznie długo się ciągnie, zawsze mijały mu szybko i nie wiedział co to spowodowało. Jednak powoli zaczynał być nawet szczęśliwy, wszystko przestało go boleć, była możliwość że nie zdobędzie kolejnych ran, może nawet będzie jeszcze dużo innych rzeczy które go uszczęśliwią.
Mimo to nadal zastanawiał się nad kilkoma sprawami, chciał się zapytać dlaczego wcześniej, w kuchni, to wszystko zrobił, dlaczego nie pozwolił mu się zabić i tak dalej, nie umiał do końca tego zrozumieć. Chociaż po tej może i krótkiej rozmowie był prawie pewien że to nie było nic na serio, w końcu i tak nie chce związku, ale postanowił że jeszcze spróbuje się postarać...