Mieszkanie nr 1

Nawet średnio mnie teraz obchodził to, że dalej jestem nagi. Z dziwną łatwością udało mi się zasnąć, to chyba przez samą obecność Lauriego. W każdym razie zasnąłem w niego wtulony. I przyśnił mi się epigramat.

Całą noc właściwie nic nie robił. Leżał po prostu obok chłopaka, przejeżdżając od czasu do czasu chłodnymi palcami po jego plecach czy boku. Z braku lepszego pomysłu przymknął oczy, pogrążając się tylko i wyłącznie we własnych myślach.

Obudziłem się wyłącznie dlatego, że było mi zimno. Zadrżałem lekko, otworzyłem oczy i od razu spojrzałem na twarz Lauriego. Był taki piękny, kiedy udawał, że śpi...
Delikatnie otarłem się policzkiem o jego pierś. Na mojej twarzy zagościł uśmiech.
- Dzień dobry.

Czując jak Schiavi się o niego ociera uniósł zaskoczony powieki. Widząc dreszcze na jego skórze opatulił go kołdrą, żeby chłopakowi nie było zimno.
- Dzień dobry. Jak się spało? - spytał, podpierając głowę na dłoni i przyglądając się mu.

- Cudownie - przyznałem zgodnie z prawdą i przeciągnąłem się krótko. Podciągnąłem kołdrę nieco wyżej.
- Całą noc spałem na tobie? - zapytałem, patrząc na niego z uśmiechem. - Jeżeli sprawiłem kłopot, to przepraszam...

- Nie sprawiłeś. Gdybyś sprawiał pewnie położyłbym cię obok - oznajmił od razu i pogładził go po włosach. Zaraz podłożył sobie ręce pod głowę, przyglądając się mu.
- I nie przepraszaj za takie rzeczy.

Skinąłem mu tylko głową i oparłem się z powrotem o jego pierś. Trochę to było dziwne, że nie podnosiła się i nie opadała, ale w sumie jakoś nigdy mi to nie przeszkadzało. Lauri jako wampir był po prostu wyjątkowy.
- Wczoraj nawet nie zdążyłem powiedzieć, że szalenie mi się podobało - powiedziałem, patrząc gdzieś w przestrzeń.

- Naprawdę? Musimy to więc powtórzyć - oznajmił rozbawiony, przyglądając się mu. Przeczesał włosy chłopaka dłonią, zadowolony z takiego wyznania. Każde tego typu słowa mu pochlebiały.

- Zgadzam się. W najbliższym czasie - przytaknąłem z uśmiechem. Wreszcie podniosłem się do siadu i spojrzałem na niego bystro.
- Chciałbym wziąć teraz prysznic - oznajmiłem wspaniałomyślnie.

- No to idź - oznajmił mu, puszczając go. Ziewnął cicho, chociaż wcale tego nie potrzebował, i wyłożył się na łóżku nie mając zamiaru jeszcze wstać. Byl zbyt leniwy, jeśli o to chodziło.

Chwilę jeszcze odczekałem, po czym wstałem z ociąganiem z łóżka i zebrałem z podłogi swoje ubrania. Już stałem w drzwiach, kiedy nagle odwróciłem się i powiedziałem cicho:
- Podobno wspólny prysznic to sposób na oszczędzanie wody.

- Skoro tak mówisz nie mogę się sprzeciwić - oznajmił, podnosząc się z łóżka. Wziął dla siebie czyste ubrania i ruszył do ich łazienki, prosto pod prysznic.

Uśmiechnąłem się szeroko i zaraz go dogoniłem. Czasami jednak dobrze jest przejąć w czymś inicjatywę, chociażby ze swoich egoistycznych powódek!
Zamknąłem za sobą drzwi łazienki i już po chwili stałem obok niego pod prysznicem.
- Kiedyś mi to proponowałeś, ale wtedy jeszcze nie byłem do ciebie przekonany - przypomniałem pogodnie.

- No tak, pamiętam. Straciłem nadzieję, że kiedykolwiek ten dzień nadejdzie - oznajmił rozbawiony, odkręcając ciepłą wodę. Dla niego to nie robiło różnicy, jednak dla Schiaviego wybrał nie za gorącą. Wcześniej rozpuścił swoje włosy, więc teraz zabrał sie za ich mycie.

Taaak, włosy także miał piękne...
Nie bardzo mogłem oderwać od niego wzrok, dlatego z początku moje mycie wyglądało raczej jak niezbyt efektowne, niekończące się mydlenie dłoni. Wreszcie jednak zacząłem z wolna myć się jak należy i starałem się już nie napastować Lauriego spojrzeniem.
- Żaden inny właściciel w życiu się ze mną nie kąpał - skomentowałem wesoło.

- Więc to musi być dla ciebie miła odmiana - oznajmił i zerknął na niego kątem oka. Przeciągnął się lekko i w końcu skończył myć swoje włosy, zaraz zabierając się za resztę ciała. Od czasu do czasu zerkał tylko na nagiego Schiaviego.

Zacząłem się zastanawiać czy jako jego niewolnik nie powinienem przypadkiem sam zająć się obmyciem jego boskiego ciała. Jakoś jednak nie miałem na to odwagi.
- Owszem, bardzo miła odmiana - odpowiedziałem z uśmiechem. - Wręcz zaszczyt.

- No tak, racja, w końcu nadal pozostaję twoim panem - oznajmił, po chwili wychodząc spod prysznica. Nigdy nie brał długich kąpieli, bo wycieranie jego włosów jednak trochę zajmowało. Tak więc gdy się ubrał zabrał się za suszenie ręcznikiem swoich długich włosów.

Nie chciałem pozostawać w tyle, więc sam również zaraz skończyłem mycie i wyszedłem spod prysznica, prędko sięgając pod drugi ręcznik. Cholera, następnym razem zmuszę się do odrobiny czułości. Pod prysznicem. Świat jest szalony.
Starannie wytarłem się cały, ubrałem i zmierzwiłem przed lustrem mokre włosy. Wyglądały strasznie po każdej kąpieli, jeszcze bardziej białe, niż zwykle.

- Tak w ogóle to ty farbujesz włosy? - spojrzał na niego, rozczesując własne. W końcu związał je w kucyka i objął chłopaka od tyłu, opierając głowę na jego ramieniu. Zerknął na niego.
- Mogę odwinąć twój bandaż? - spytał, chcąc sprawdzić czy z szyją Schiaviego już wszystko dobrze.

- Po pierwsze: nie, mam takie dziwne od urodzenia - odparłem, patrząc na jego odbicie w lustrze. - A po drugie, oczywiście. Już wcale nie boli, pewnie zdążyło się... cóż, naprawić.

Skinął w odpowiedzi głową i zabrał się za odwijanie jego bandaża. Gdy to zrobił spojrzał na jego szyję i lekko się uśmiechnął. Wszystko już się zagoiło, tylko została lekko różowa blizna na jego skórze.
- Już chyba wszystko dobrze - oznajmił i szybko musnął ustami jego policzek.

Uśmiechnąłem się z ulgą, widząc w lustrze, że faktycznie wszystko się doszczętnie już zagoiło.
- To pewnie jakaś wampirza specjalność, że rany po kłach tak szybko się goją? - zapytałem, zwracając spojrzenie na Lauriego.

- Tak. O ile dobrze pamiętam substancje w mojej ślinie sprawiają, że rany się szybko goją - potwierdził i poklepał go dłonią po tyłku, zaraz jednak się odsuwając.
- Ale dobrze, że jest już ok - podsumował po chwili milczenia.

- Też się cieszę - stwierdziłem pogodnie, odwracając się w jego stronę. Odruchowo przesunąłem dłonią po bliźnie na szyi. Chciał mnie naznaczać malinkami, a tu proszę! O wiele lepsza metoda!
- To... teraz pewnie powinienem z powrotem założyć obrożę?