Mieszkanie nr 1

- Bo jak już mówiłem, mam na ciebie dużą ochotę - oznajmił, ustami zajmując się jego uchem. Zaczął je przygryzać i ssać, a dłońmi wodził po jego nagiej klatce piersiowej. Od czasu do czasu palcami zahaczał o jego sutki.

Znowu przymknąłem powieki, oddając się jego pieszczotom. Każdy dotyk jego chłodnych palców na moich sutkach powodował u mnie delikatnie dreszcze, a całości dopełniało to, co robił z z moim uchem. Westchnąłem cicho i poruszyłem się lekko na boki, nie mogąc się już doczekać kolejnych kroków.

Przesunął jedną dłoń z jego klatki piersiowej na krocze Schiaviego. Zaczął je powoli masować, w końcu wsuwając w jego spodnie i bokserki rękę, żeby dokładniej zająć się członkiem chłopaka. Pocałunkami zjechał na jego obojczyki.

Naprawdę nie zamierzał zwlekać. Westchnąłem cicho, czując tak szybko chłód jego dłoni na mojej męskości i odchyliłem lekko głowę do tyłu. Mogłem tylko poddawać się jego niewiarygodnie przyjemnym czynnościom i czerpać z tego satysfakcję.

Po chwili pieszczenia, gdy męskość chłopaka zdążyła stwardnieć, ściągnął z niego spodnie, zostawiając go całkiem nagiego. Lubieżnie oblizał swoje wargi i ugryzł go nieco wyżej nad sutkiem, zostawiając po sobie ślad zębów.

Westchnąłem cicho i utkwiłem w nim odrobinę zamglone spojrzenie. Niech się dzieje, co się chce. On zawsze będzie cholernie seksowny. Delikatnie podniosłem się na łokciach, po czym wsunąłem mu ręce pod koszulę. Trzeba go nauczyć, że seks w ciuchach to nic przyjemnego.

Pomógł chłopakowi ściągnąć z siebie koszulkę, nie mając nic przeciwko temu. Ocierając się lekko o jego krocze pochylił się nad nim, zaraz wpijając się w jego wargi. Zaczał go zachłannie całować, dłońmi niecierpliwie wodząc po jego ciele.

Starałem się oddawać mu pocałunki z nie mniejszą zachłannością, ale mimo wszystko to on był tutaj panem. Delikatnie oparłem dłonie na jego piersi i przymknąłem oczy. Dotyk jego chłodnych dłoni przyprawiał mnie niemalże o dreszcze.

W końcu oderwał się od niego. Odpiął swoje spodnie, które po chwili z siebie ściągnął i rzucił je gdzieś na podłogę. Uniósł Schiaviego za biodra i zaczął powoli w niego wchodzić.

Mimowolnie jęknąłem cicho, gdy bez żadnego nawilżenia zaczął się we mnie zagłębiać. Odczekałem, aż wejdzie do końca, odetchnąłem głęboko i zacisnąłem palce na pościeli. Coś mi podpowiadało, że pomimo całej przyjemności będzie mnie tym razem bolało.

Z samego początku szło mu ciężko, jednak w końcu zaczął wykonywać płynne ruchy bioder. Podtrzymując go za uda wchodził w niego niemal za każdym razem cały, dodatkowo mocno uderzając w prostatę chłopaka.

Istotnie, odrobinę bolało. Za każdym pchnięciem z moich ust wyrywał się cichy jęk, przy czym z czasem zaczęły to być jęki rozkoszy. Gdy odrobinę się rozluźniłem, zaczynało się robić fajnie.

- Chyba nie jest tak źle, co? - mruknął do niego, nie przestając wykonywać pchnięć. Po jakimś czasie nieco wzmocnił swoje ruchy, żeby nie wyjść na zbyt dobrego.

Zanim zdążyłem odpowiedzieć, jęknąłem nieco głośniej niż dotychczas. Skubany powoli się rozkręcał.
- N-nie, jest fantastycznie - odpowiedziałem, uchylając lekko powiekę i zerkając na niego z ukosa.

Skinął tylko głową, zadowolony z tego, że Schiavi tak jakby go skomplementował. Wzmocnił więc nieco swoje ruchy bioder i głośno sapnał.

Czułem się tak, jakby od z momentu na moment tylko coraz bardziej przyśpieszał! Może i było w tym nieco racji, przecież to w końcu wampir. Czyli się nie męczy i nie odczuwa tego tak, jak ja właściwie mogłem odczuwać. Zaraz... co za idiotyczne rozmyślania w takiej chwili!
Nie przestawałem pojękiwać cicho - już on się o to postarał! - ale żeby było mi jeszcze trochę lepiej, tknięty jakimś dziwnym impulsem, wziąłem do ręki swojego członka i zacząłem go szybko pocierać.

Widząc, że Schiavi pieści swojego członka uśmiechnął się tylko lekko. To w sumie dobrze, miał pewność, że przynajmniej jemu też jest przyjemnie i chce więcej. Nie czekając więc nieco wzmocnił swoje ruchy bioder. Jako, że był wampirem, było go stać na naprawdę dużo bez żadnego zmęczenia.

Niemalże szalałem pod nim z rozkoszy. Już dosłownie zaginał jak, nie przymierzając, burza! Nie mogłem się obejść bez stałego pojękiwania, sam już tylko nie wiedziałem, czy z rozkoszy, czy jednak z bólu. Lauri dawał z siebie sto dziesięć procent, jak nic.

Spojrzał na chłopaka, nie przestając wykonywać tak samo szybkich i mocnych ruchów jak przed chwilą. Nie męczył się, więc bez najmniejszego problemu mógł go w ten sposób zadowalać przez dłuższą chwilę. Głośno sapnął, wyłącznie z przyjemności.

Gdzieś w głowie zaświtała mi myśl, czy to wszystko nie skończy się przypadkiem moim omdleniem z braku sił. Może znowu będę go musiał strzelić w twarz, żeby przestał?
Nie miałem jednak zbyt wiele czasu na podobne rozmyślania, bo już po krótkiej chwili doszedłem z głośnym krzykiem i wygiąłem się w łuk. Całkiem bez siły opadłem na pościel.

Krzyk chłopaka jeszcze bardziej go podniecił, więc już po kilku mocnych pchnięciach sam doszedł. Usiadł na łóżku i odetchnął cicho, oblizując lekko wargi. Właśnie tego mu brakowało.

To niepojęte, że ja po czymś takim dochodzę do siebie przez dziesięć minut, a on od tak, jak gdyby nigdy nic, siada sobie i koniec. Niesprawiedliwość.
- Chodź tu - mruknąłem, podnosząc się wreszcie do siadu. Utkwiłem w nim odrobinę rozbawione spojrzenie. - Bo ja nie mam siły...

- A to jakiś rozkaz? - zachichotał i prawie rzucił się na niego, przygniatając go do miękkiego łóżka. Położył się obok, przyciągając chłopaka bliżej siebie zupełnie jak pluszaka.
- Nadal nie wolno ci wydawac dla mnie rozkazów - zaznaczył po chwili milczenia.

- Dobra dobra - mruknąłem niewyraźnie, wtulając się w niego z szerokim uśmiechem. Już właściwie tyle się dzisiaj naharowałem, że mógłbym iść tak spać. Podniosłem się jeszcze tylko na sekundkę po to, by cmoknąć go w policzek. W ramach podziękowania, czy coś.

Uśmiechnął się lekko, czując jak chłopak całuje go w policzek. W odpowiedzi tylko mocniej go w siebie wtulił, opierając podbródek na jego głowie. Pozwolił Schiaviemu pójść spać wiedząc, ze chłopak może być zmęczony. Pogłaskał po dłonią po plecach.