~Labirynt~

Przez swoją głupotę, musiał akurat tu trafić razem z panem. Był na siebie wściekły jak nigdy liczył na miłe zwiedzanie miasta a tu musiał trawić przed taki labirynt. Jednak szczęście nie trzymało się go zbyt długo. Miał tylko nadzieję że pan nie będzie na niego zły

-Huh, podziemie- mruknął jeszcze coś pod nosem i rozejrzał się, był pewien że to jeden z tych jego ulubionych labiryntów, widać było po samych ścianach.
Był niezwykle ciekawy co może być na samym końcu, bo jakby nie patrzeć labirynty budowano aby coś ukrywać w nich, skrywać i te inne, więc ten też powinien coś w zamian za przejście oferować.
-Idziemy?- spojrzał na niego zaciekawiony, nie wyglądał zbyt dobrze, może chory był czy coś.

- T..tak - kiwnął dość niemrawo głową. Nie przepadał za takimi miejscami. Napawały go takim jakby strachem, że jakiś stwór się tam czai i czeka na nich. Może i lubi takie "nieludzkie" stwory i chciałby jakiegoś spotkać ale wolałby go spotkac w domu niż w takim miejscu.

-No to chodź- złapał go za rękę i przez chwilę ciągnął za sobą, nie mógł odpuścić, chciał zobaczyć czy coś tam znajdą, może coś fajnego.
Kiedyś już znalazł takie miejsce, jednak tamto było bardziej z pułapkami i do końca nie doszedł niestety, ale skoro to było udostępnione dla wszystkich to nie powinno takie być.

Szedł za nim dość opornie. Nie miał zbytniej ochoty iść w głąb labiryntu, ale cóż zrobić, pan był zadowolony i to było ważne. Mimo tego że jego dłoń była trzymana przez rękę pana to nadal czuł strach przed tym miejscem.

Miał nadzieję że idzie dobrą drogą, którą podpowiadała mu intuicja, bo nie chciał zgubić się w takim miejscu.
Poza tym widział że się boi, ale każdy się czegoś boi i taki strach nie jest łatwo usunąć, lepiej przekonać. Nie wiedział dlaczego, ale było tam bardzo jasno, mimo że wszystko było w podziemiach, nie miał nawet pojęcia gdzie takie źródła światła mogłyby się znajdować, skoro niczego oprócz ścian nie widział.

Szedł tuż za nim nie rozglądając się zbytnio dookoła. Wzrok miał utkwity raz w ziemie raz w jego plecy. Nie rozumiał za bardzo jak można "jarać" się labiryntami, przecież można się w nich zgubić i już nigdy się nie wydostać. A on chciał jeszcze zobaczyć choć raz powierzchnie.
Mimo świateł i tego że było tam dość jasno, ciągle wydawało mu się że widzi coś w różnych zakamarkach. Czuł się cały czas obserwowany i niepewnie mimo obecności pana.

-Wszystko dobrze? Już mamy wyjść?- chciał jeszcze trochę pochodzić jednak jeśli się bał i chciał już wrócić to czemu by nie, zapewne będzie jeszcze kilka fajnych i ciekawych miejsc gdzie mogli sobie posiedzieć. Wytrzyma jeszcze trochę bez świadomości dlaczego labirynt ten w ogóle powstał, nie wszystko musi wiedzieć od razu.

- Tak, jest dobrze, tylko..... - przywarł do niego całkiem gdy usłyszał jakiś hałas - trochę się boję - trząsł się dość mocno. Był wściekły na siebie. Jak on mógł się bać takiego labiryntu. Przecież tu z pewnością nic nie ma tylko jego wyobraźnia wmawiała mu że tu są jakieś dziwne stwory czy coś w tym stylu się tu znajduje. Szlag, dlaczego jego pewność siebie zawsze musiała "wyparowywać" w takich momentach.

Westchnął i pokręcił głową. -Dobra, to wracajmy- wziął go na ręce i zaczął się cofać, na szczęście pamiętał drogę powrotną, nie był tak głupi aby zapomnieć skąd przyszedł.
Gdy ostatnio znalazł takie same miejsce chyba tydzień nie wiedział jak wyjść, więc wolał zapamiętywać niż potem żałować, i jego niewolnik też mógłby się czepiać że o niego nie zadbał czy coś.

Pisnął cicho gdy pan wziął go na ręce i odruchowo złapał go za szyje. Było to dla niego dość dużym zaskoczeniem, nie sądził że coś takiego się kiedykolwiek stanie. Nawet mu się to podobało, ale i tak był zły. Zły na siebie, że nie potrafił przeciwstawić się własnemu strachowi. Schował głowę w szyi pana by nie pokazywać mu swojej żałosnej twarzy.

Minął kwadrans od czasu gdy zaczęli wracać, i na szczęście już po tym mógł odłożyć go na ziemię. -Więc gdzie pójdziemy skoro tu Ci się nie podoba?- nie przeszkadzało mu to, jednak nie cofnie tego co powiedział, choć wiedział jak to odbierze.
Nie miał pojęcia gdzie mogliby pójść skoro tu przesiedzieli może pół godziny, a sam nie wiedział co jeszcze może się pod ziemią znajdować.

Milczał. Było mu za siebie wstyd. Jak on może być tak żałosny, a słowa pana sprawiły że tylko bardziej nie chciał na niego spojrzeć czy się odezwać.
- Nie wiem, gdzie pan chce - o co miał znowu wybierać skoro pewnie znów trafiłby to podobnego miejsca

-Oj wymyśl coś- pogłaskał go i stał chwilę myśląc.
Nawet mu do głowy żadne nazwy nie przychodziły, zupełnie ogłupiał w tamtym momencie, zbyt dużo myślał prawdopodobnie i nie był w stanie nawet zapytać się go o to jakie miejsca można odwiedzić.

- Na prawdę nie wiem - szepnął ledwie dosłyszalnie - przykro mi - nie chciał wybierać ani nawet myśleć, wolał żeby to pan tym razem wybrał, pewnie znalazłby o wiele lepsze miejsce niż on. Pomyślał nawet że jeżeli nie wybiorą jakiegoś miejsca to wrócą do domu, a tak szczerze to nie chciał jeszcze wracać.

-No to wracamy, ja nigdy w miastach nie byłem więc skąd mogę wiedzieć co i jak?- wkurzył się, i to bardzo, od razu ruszył do wyjścia z podziemi bo nie miał zamiaru siedzieć tam bez powodu, a skoro nie chciał nigdzie jeszcze wyjść i nacieszyć się wolnością to będzie w osobnym pokoju sam zamknięty siedzieć, jego wybór.

Szedł za nim ze spuszczoną głową. Wkurzył go i to bardzo, ale czego się spodziewał. Przecież nie mógł cały czas mieć do niego cierpliwości, każdy ma swoje granice, a on właśnie wykorzystał te od pana. Domyślał się że czeka go jakaś kara, wiedział i jakoś się tym nie przejmował było mu to zupełnie obojętne.
[ z/t ]

Szybko udało im się dojść do labiryntu. Był trochę ciemniejszy, niż mogło się wydawać, co Lauri oczywiście przyjął z entuzjazmem. Rozglądnął się uważnie po nim, starając się oszacować jaki jest duży. Zerknął na Schiaviego, jakiego przez cały czas ciągnął za sobą.
- Nie wiem jak tobie, ale mi się tutaj podoba - oznajmił, idąc wgłąb labiryntu. Nawet jeśli by się zgubili, mogłoby być zabawnie.

Jak na złość, szalenie było tam ciemno. Pff, byle jakieś niebieskie ogniki co dziesięć metrów na ścianach to nie jest oświetlenie, no ludzie!
- Mi też się podoba, panie - powiedziałem żałośnie. - Jest fantastycznie. Ale tam na górze, w słonecznym parku też by było fantastycznie! Może nawet bardziej!

- To tu w ogóle jest jakiś park? - uśmiechnął się nieco wrednie, opierając dłoń o chłodną ścianę. Zerknął na Schiaviego.
- Wiem, że się boisz ciemności, widać to po tobie, więc nie próbuj mnie okłamywać. I dobrze radzę, trzymaj się blisko mnie, bo jak odejdziesz na krok i się zgubisz, już cię nie znajdę - ostrzegł, idąc dalej i z uwagą się dookoła rozglądając.

- Tak jest, panie. Nie śmiałbym się gdziekolwiek oddalać. - odpowiedziałem cicho. Krótko zerknąłem na jego twarz, po czym wbiłem na powrót spojrzenie daleko przed siebie. Strasznie, ciemno i pewnie roi się tu od, bo ja wiem, pułapek może? W każdym razie obecność pana jakoś dodawała mi nieco otuchy. Był silny i cudowny, pewnie nie dałby mi tu zginąć. Z tego prostego względu, że gdybym ja umarł, on straciłby swoją zabaweczkę. To smutne.

- Gdzie to cholerne wyjście? - mruknął do siebie, już któryś raz z rzędu wchodząc w ślepy zaułek. Zerknął kątem oka na Schiaviego, nie mając pojęcia jak stąd wyjść. Miał nadzieję, że ten się nie zorientuje, co się właściwie dzieje, tak też ciągle udawał, że wie co właściwie robi. Było całkiem inaczej, jednak nie mógł sobie pozwolić na jakiekolwiek straty w oczach własnego niewolnika. Przyznanie się nie wchodziło w grę.

Spacerowanie po tym całym labiryncie nie było jednak takie złe. Przynajmniej z żadnej ściany nie wyskoczyły na nas jakieś zaostrzone kijaszki, z sufitu nie posypały się pająki. Co to za labirynt? No i jakoś z czasem przestał się tak bardzo bać. Fakt, że pan był blisko i wiedział, gdzie idziemy... momencik.
- Em... proszę wybaczyć to pytanie, ale czy pan wie, gdzie jest wyjście? - zapytałem nieśmiało w pewnym momencie, uważnie mu się przyglądając.

- W sumie to nie byłoby zabawy, gdybym wiedział - zachichotał nerwowo, będąc w kolejnym ślepym zaułku. Zrezygnowany oparł się o ścianę, udając że daje Schiaviemu chwilę na odpoczynek po tak intensywnym marszu.
- Ale przecież jestem wampirem, zaraz znajdę wyjście - zapewnił go od razu, rozglądając się uważnie po ścianach labiryntu. Gdyby go tylko widział z góry, mógłby bez problemu znaleźć właściwą drogę.