~-~Targ~-~

Sam nie wiedział jak tu trafił, mimo tego że wędrował kawałek podziemiami to jakoś nie mógł ogarnąć że trafił do tak bardzo zatłoczonego miejsca, że aż się uśmiechnął. Zatłoczone miejsca były wprost idealne do kradzieży czegoś drogiego, albo nawet czegoś co nie zostało sprzedane.
Nikt nie zwracał na niego uwagi, chociaż wyróżniał się z tłumu, i to nie mało. Szedł sobie uśmiechnięty ciągnąc za sobą swoją walizkę, musiał mieć coś swojego tu w końcu, po co wydawać kasę skoro swoje się ma.
Gdy doszedł do samego 'centrum' targu rozejrzał się i bez namysłu wlazł na dach jakiejś drewnianej budki, bez obaw że ktoś go przegoni, bo kto rzucałby się na takiego demona jak on, skoro i tak nic specjalnego nie robi?
Przez godziny przyglądał się tym wszystkim którzy tu łazili, w kółko i z powrotem, jakby bez celu, i już wyobrażał sobie ile kasy z nich wszystkich wyciągnie, i ile z tego pójdzie na jego zachcianki, chociaż z tego co dowiedział się po drodze to to miejsce nie jest jakoś wymagające, że od razu fortunę przeznaczy na to aby tu siedzieć.
Słyszał też o tym kim tutaj jest, chociaż wielka chata mu się nie przyda, ale za to będzie szacunek i może w końcu mu spokój wszyscy dadzą, na co mu tłumy znajomych skoro ma swój telefon i pieniądze, wszystko kupić dziś można.
Po skończeniu 'zwiedzania' wsadził sobie słuchawki do uszu i włączył pierwszą lepszą piosenkę z nudów machając sobie nogami w powietrzu, jak dobrze że nie miał lęku wysokości.

Zwiedzając kolejne zakątki miasta ujrzałem targ. Nie koniecznie podobało mi się to, że było na nim tak tłoczno, jednak nie wolno mi było narzekać.
Zacząłem rozglądać się dookoła uważając, by na nikogo nie wpaść.
Moje oczy skupiły się na jednym z dachów, a raczej na to, co się na nim znajdowało. Niewyraźna sylwetka mężczyzny nie wiedząc czemu wywołała we mnie pewnego rodzaju zachwyt.
Bez dłuższego namysłu wspiąłem się na tyły dachu chcąc z lekka "zaskoczyć" nieznajomego. Podszedłem bliżej i nie czekając na pozwolenie dosiadłem się do niego.
- Czego słuchasz? - spytałem drżącym z niepewności głosem.

Chciał móc nie zwracać uwagi, jednak na samym początku musiał się do kogoś przyczepić, aby nie musiał sam łazić. Spojrzał na niego dopiero po tym jak uświadomił sobie że się go czegoś zapytał, inaczej dalej by sobie siedział i siedział i nic nadal nie robił.
- Niczego - zaśmiał się cicho i rozejrzał. Coraz więcej wszystkiego się tu zbierało i powoli zaczynał się nudzić, co oznaczało że musi zacząć myśleć gdzie potem iść, oprócz miejsca gdzie będzie mieszkać. Schował telefon do kieszeni bluzy i westchnął po chwili. Myślał że trochę więcej będzie się tu dziać, a tu taka nuda, nic absolutnie, tylko ludzie, ludzie, i wszystko oprócz tego co miał jeszcze niedawno. Ale tam już nie wróci, bezsensu by to było zupełnie wracać do ulic pełnych wrogów.

Spojrzałem na jego ciemnozielone oczy uśmiechając się smutno. Szczerze mówiąc liczyłem na większe zainteresowanie moją osobą z jego strony. Wyjąłem z kieszeni paczkę papierosów i zapalając jednego zapytałem
- Może chciałbyś się gdzieś przejść?
Nie specjalnie czekając na odpowiedź wstałem i wyciągnąłem prawą rękę w jego stronę z iskrą nadziei, że moja propozycja nie zostanie odrzucona.

- Zależy gdzie - specjalnie udawał że nie podoba mu się myśl o pójściu stąd gdzieś, bo nie był szczęśliwy z tego że ktoś musiał mu coś proponować, a co dopiero ktoś taki jak on. Lekko wkurzony myślami spojrzał na swoją walizkę którą miał obok siebie, bał się że ktoś ukradnie mu coś, co sam ukradł, bo od jakiegoś czasu już wszystko miał kradzione, mimo że było stać go na większość rzeczy które widział.
Leniwie wstał i zeskoczył razem z nią w ręku z dachu, po czym uśmiechnął się do tego drugiego złośliwie jednak nie zaśmiał jak ostatnio tylko wolał uważać aby żaden człowiek mu niczego nie zrobił, bo już wiele w tłumach robiło zasadzki, i nie wątpił że tu też się wielu takich znajdzie.

- Kawiarnia, kino, restauracja, labirynt... Miasto jest pełne tego typu miejsc. - zacząłem wyliczać z udawaną obojętnością w głosie - Wybór należy do Ciebie.
Zeskoczyłem z dachu dołączając do nieznajomego. Stanąłem tuż naprzeciw niego. Czekając na odpowiedź dyskretnie zmierzyłem go wzrokiem. Muszę przyznać, że w pewien sposób był całkiem pociągającym osobnikiem.
Zaciągnąłem się papierosem po raz kolejny ze smutkiem zauważając, że już niewiele mi z niego zostało. Wzruszyłem tylko ramionami nic już nie mówiąc.

- Nie znam się - westchnął i usiadł na bagażu chcąc już wiedzieć gdzie iść. Chociaż wpadł na jeden, nielubiany pomysł.
- Jak coś to muszę walizkę w domu zostawić, więc jak nic nie wymyślimy to możemy tam iść - pokręcił niezadowolony głową i poprawił kaptur. Chyba robiło się ciemno, bo znów zaczynał kolor oczu zmieniać, a to oznaczało że na zewnątrz albo była już noc, albo dopiero nadchodziła.
W tej chwili niepewności przyglądał się każdemu kto obok niego przeszedł, nikogo ciekawego nie wyciągnął, a szkoda, bo ten obok zbyt go nie zaciekawił odkąd zaczął do niego gadać, ale chyba nie był najgorszy i coś z nigo wyciągnie. Trzeba korzystać póki się nie skończy, i miał zamiar tak zrobić.

Spojrzałem na niego niepewnie starając się ukryć zdziwienie, jakie wywołała we mnie zmiana w kolorze jego tęczówek.
- A więc chodźmy... - zgodziłem się przydeptując peta podeszwą.
Uczucie niepewności narastało we mnie z każdą kolejną minutą spędzoną w towarzystwie chłopaka, jednak starałem się je odrzucić.
Chowając ręce do kieszeni podążałem za nieznajomym, co jakiś czas odgarniając za długie już włosy. Fakt, że prowadził mnie do swojego mieszkania wydawał się być ekscytujący, ale nie dawałem poznać tego po sobie. Przyjąłem postawę obojętnego, jak gdybym po prostu zagadał do niego dla zabicia czasu.

Ciągnął walizkę za sobą i co jakiś czas patrzył czy też za nim podąża. Wydawało mu się że to tym razem ktoś się do niego przyczepił, i już zaczął wymyślać misterny plan jakby to to wszystko odwrócić na jego korzyść.
Tłum mu nie przeszkadzał, czuł się trochę pewniej gdy wyczuwał że dzień minął i spokojnie może wyjść na powierzchnię, a sama myśl o ponownym wędrowaniu po ciemnych ulicach ekscytowała go do tego stopnia, że aż przyśpieszył nie zwracając uwagi na to że jakiś człowiek może ogarnąć że nie jest on człowiekiem.
[z/t]

Z trudem nadążałem za prowadzącym. Zaczęło mnie zastanawiać dlaczego jest taki oschły względem mnie.
Powoli zaczęło do mnie docierać, że nie jestem mu potrzebny, jednak nie chciałem wycofywać się w tym momencie. Zakląłem w myśli na myśl, że pewnie znów wpakowałem się w kłopoty, a teraz brnąłem w to dalej.
Wydając z siebie cichy jęk chciałem, by tamten spojrzał na mnie jeszcze raz. Nie uzyskałem jednak spodziewanego efektu.
Nagle dostrzegłem, że chłopak zatrzymał się przed dużą białą willą.
Czyżbym trafił na kogoś z wyższej rangi? - pomyślałem.

[z/t]